Ook de maandag is het zwaar bewolkt als we ankerop gaan om 8 uur. Wel een prachtig windje om richting Duitse Wad te varen: NW 4. Om 12 uur varen we onder Borkum en het lukt zelfs nog om onder Juist langs te komen in het afgaande tij. Onder Norderney gaan we om 17:00 uur voor het wantij ten anker voor een getijstop en 21:15 uur is er weer genoeg water om nog een stukje door te varen. Net over het wantij onder Baltrum valt het anker om 21:30 uur in het geultje. Morgen doen we een poging om bovenlangs de eilanden te gaan.

Voorzover nog niet aanwezig begint het vakantiegevoel zeker in Holtenau: prachtig weer, glashelder water, gezellige haventje. We doen het rustig aan met koffie en wat boodschappen. Begin van de middag hijsen we de zeilen: voor het eerst de genua erop. Het plan is om de Duitse kust te volgen, een nieuw gebied voor ons. In de Hohwachter Bucht ligt een groot schietgebied. Met felle flitslichten op de kust wordt aangegeven of er oefeningen worden gehouden. Die branden inderdaad, maar we varen wel vast die kant uit omdat het al aan het eind van de middag is. Militairen houden zich blijkbaar aan kantoortijden want om 5 uur gaan de lichten uit en wordt het einde van de oefeningen over de VHF aangekondigd. Dat scheelt een aardig stuk omvaren. Hoewel de wind tegen is, blijft hij eerst wel vriendelijk doorwaaien, zodat we goede voortgang maken. Later op de avond gaat het niet zo vlug meer. Aan de wal is een kermis aan de gang met veel licht en muziek en die komen we maar moeizaam voorbij. Om 01:15 uur laten we eindelijk het anker vallen vlak bij de haven van Heiligenhafen.

Zondag is het bewolkt maar zit de wind wel in de goede hoek voor ons. We zetten de boom in de fok en stuiven richting Rügen. Bij het hoekje van Darss gijpen we een keer en leggen aan op de noordpunt van Hiddensee, een smal langgerekt eiland aan de westzijde van Rügen. Als we boven Hiddensee aankomen, waait het zo hard dat we de boom eruit halen, de fok deels inrollen en een paar reven zetten. Zo stuiven we het heel kleine vaargeultje in wat door de ondiepe Vitter Bodden loopt: een prachtig beschut stukje binnenzee tussen Hiddensee en de rest van Rügen. Om 18:00 uur leggen we aan, langszij twee andere schepen aan de kade van Kloster, het hoge noordelijkste puntje van Hiddensee. ’s Avonds maken we een prachtige wandeling en genieten op een bankje bovenop Dornbusch van het prachtige uitzicht over het hele eiland.

Met een nieuwe grootzeilval, afgeladen met proviand en water, durven we op woensdag de oversteek te maken naar Zweden. Het is prachtig weer, maar er is niet erg veel wind en die waait uit de noordhoek. We blijven langs de kust van Bornholm en varen vlak langs de indrukwekkende Hammarhus Slotsruin op de noordpunt van Bornholm. De wind draait langzaam naar het oosten en aan het eind van de middag steken we de drukke scheepvaartroute in het Bornholmgat over. Het is een prachtige avond, maar de wind wordt steeds minder. ’s Nachts om 1 uur is het helemaal stil en starten we de motor en pruttelen langzaam naar het noordoosten. Het is alweer licht als we dwars van Utklippan zijn: een rotseilandje op de zuidoostpunt van Zweden. Daar sturen we dan maar op aan en maken om 5:15 uur vast in het haventje langszij een ander schip. Nog heerlijk een paar uurtjes slapen.

Zaterdag 27 juli begint met zwemmen, mooi weer en een noordoostelijke wind. We hebben nog geen vast doel en dat is maar goed ook. Zodra we ergens naar toe varen, draait de wind tegen. Later in de middag lijken we het mysterieuze Blå Jungfrun te kunnen aanlopen. Maar 5 mijl ervoor draait de wind toch weer tegen. We verleggen de koers dan maar naar het noordwesten richting scherenkust en hijsen de genua voor wat meer snelheid. Te optimistisch blijkt na een kwartiertje. We rollen hem weer half in. Het gaat best tekeer en mijn poging om eten te koken eindigt in Chili-con-carne verspreid door de hele kajuit. Ik geef de moed op. We zoeken beschutting achter het eiland Fittjö en na wat pogingen lukt het om min of meer om vast te maken aan een hekanker en een steen op de kant. Om 20:00 uur zijn we redelijk tevreden en gaan opnieuw met het avondeten bezig. Als we daarna even gaan wandelen, komen we er achter dat het helemaal geen eiland is: er loopt een autoweg en er is een soort van camping vlakbij. Ook muggen zijn er in groten getale. We vluchten dus maar gauw naar binnen met de horren voor de kajuitingang.

Dinsdag is er nog veel wind en we besteden de ochtend aan douchen, boodschappen doen, visje eten en water tanken. ’s Middags om 14:30 uur durven we te vertrekken met 3 reven en een kleine werkfok. Dit blijkt al gauw wat te schijterig en er gaat een reef uit en even later wisselen we de werkfok voor de dubbel zo grote high aspect fok. De zon komt er wat meer bij, maar het is wel hartstikke koud. Het eerste deel van de route is aardig bezeild, daarna wordt het moeizaam kruisen onder de kust van Oxelösund. Later is de wind ons beter gezind en kunnen we grote slagen maken richting oosten. We vinden een redelijk rustig ankerplekje onder Högskär, waar het anker valt om 19:30 uur. Er is veel vogelleven, met als hoogtepunt een zeearend die tot 2 keer toe wordt verjaagd door een groep meeuwen en sterns.

We zijn nu bijna op onze bestemming, Stockholm, en doen het rustig aan. Pas 10:30 uur ankerop en dan op zeil via Baggensfjarden naar de ingang van een nauwe doorgang naar Stockholm. Verder is het motorwerk. Een rondvaartboot wacht even netjes tot we uit de engte zijn, voordat zij erin kunnen varen. Later kan het zeil nog een beetje bij totdat we bij Danviksbron zijn. Daar moeten we een half uur wachten voor de brug open gaat. Dan weer een mijl en dan komt een sluis. Ook hier moeten we een half uurtje wachten. Als de stoet van de andere zijde uitvaart gaat de brug over de sluis open, maar ook weer dicht. Deze is 11,40m volgens de kaart. Als wij willen binnenvaren roep ik de sluiswachter aan en die zegt dat in het midden 13:40 m doorvaarthoogte is. Dat is ongeveer onze masthoogte. Heel voorzichtig varen we totaan de brug maar kunnen het niet goed zien. Onze achterburen hebben beter zicht en volgens hen kan het net. Inderdaad, de buigzame sprietantenne tikt tegen de brug, maar die kan er tegen. Nu is het nog een uurtje varen en dan zijn we bij de Västerbro-hamnen. De eerste ligplaats die ons wordt aangewezen ligt onder de brug en op een vrij onrustige plek. Maar als ik de havenmeester, een bijzonder aardige jongedame, vraag of er een beter plekje te vinden is, kunnen we verkassen naar de andere kant van de brug in een veel rustiger hoekje. Even later komen onze zoon en vriendin, die in Stockholm wonen, aan boord en is het een heel gezellig weerzien.

We moeten een heel eind zuidwaarts door de Himmerfjärden. Het is dinsdag eerst windstil. Daarom varen we dik drie uur op de motor, want voor de avond en nacht is redelijk gunstige wind voorspeld en die willen we gebruiken om een flink eind naar het zuiden te komen. Om 12:45 uur kan de motor uit, maar onze koerslijn is recht in de wind op. Met lange slagen kruisen we in zuidzuidwestelijke richting. Voor later in de middag was een lekkere westenwind voorspeld, maar die laat heel erg op zich wachten. We schieten absoluut niet op. Pas na middernacht wordt het west 4 bft en vorderen we met 6 tot 7 mijl per uur. Met het ochtendgloren neemt de wind weer af en draait tegen, naar zuidwest. We hadden onze zinnen opnieuw gezet op Blä Jungfrun en het wil weer niet erg lukken. Deze keer zetten we echter door en bereiken ’s middags om 17:00 uur de mysterieuze rots. Achter een hekanker leggen we even aan aan de noordoostpunt om een wandeling te maken. En het is de moeite waard. Prachtige, roze-kleurige rotsen en bijzondere vegetatie. Best hoog ook: bijna 90 meter en ongeveer een kilometer lang. Dan gaan weer ankerop, want het is geen geschikte plek om de nacht door te brengen. De wind is intussen weer toegenomen en er staat aardig zee om het eiland. We zoeken de scherenkust weer op om een plekje voor de nacht te zoeken. De wind draait helaas tegen, zodat we ons doel maar weer wat bijstellen en tenslotte in de beschutting van Runnö ten anker gaan. Het is dan al weer donker. We zijn in 2 dagen en een nacht 120 mijl in de goede richting opgeschoten. Niet echt een topprestatie, maar afijn.

Zaterdag wordt het zwemmen in de regen. ’s Nachts is er veel wind geweest en het waait nog stevig. Met dubbel gereefd grootzeil en werkfok gaan we om 11:30 uur toch op pad met bestemming onbekend. Het is hartstikke beschut achter dit stukje scherenkust dus het gaat prima. De wind zakt spoedig ook wat af en we besluiten ons toch maar buiten de scheren te wagen. Met een zuidoostelijke wind kunnen we de doorgang tussen Tjurkö en Aspö net bezeilen en daarna een ruimere koers naar Tarnö. De reven gaan er weer uit. Net voor Tarnö krijgen we toch nog de beloofde bui over ons heen en moet er weer gereefd worden. Zo belanden we om 18:00 uur in het haventje van Tarnö, waar we worden opgewacht door havenmeester en diverse gasten. We krijgen een prachtig plekje aan de steiger. Na het eten maken we in het halfdonker een prachtige wandeling over het noordpuntje van het eiland.

Woensdag 14 augustus nemen we afscheid van Zweden en zeilen Abbekås uit richting Denemarken. Het is behoorlijk recht in de wind op. Wel krijgen we hulp van veel overtrekkende buien. Door de steeds krimpende en dan weer ruimende wind kunnen we mooie slagen maken. In de zwaardere buien moet wel een paar keer gereefd worden en de fok half ingerold, maar het schiet wel lekker op. Aan het eind van de middag komen we in de luwte van Møn. We kunnen dan rustig avondeten maken en zeilen met het bord op schoot langs de Store Klint. Veel mooier kun je ze haast niet bekijken. Daarna is het nog een slag naar het westen en kunnen de haven van Klintholm inlopen om te schuilen voor het komende slechte weer.

Zaterdag gaan we pas om 13:00 uur op pad in de hoop dan iets gunstiger wind voor de oversteek naar Kiel te krijgen. Dat pakt niet erg goed uit, vooral omdat er, naast tegenwind, nogal wat stroom tegen staat tussen Lolland en Langeland. Het wordt een lange en moeizame tocht waar we een paar stukjes ook nog wat proberen te motorsailen met matig succes. Pas rond middernacht raken we bezuiden Langeland en hebben dan wat minder last van de stroom. Zo kruisen we boven de scheepvaartroute langs verder naar het westen en steken in de vroege morgen de drukke route over naar de Duitse kust. Met een lichte bries scharrelen we de Kieler Förde in. Het is zondag en er zijn zeilwedstrijden in volle gang met onder andere ruim 100 optimisten. Een vrolijk gezicht. Daarna maken we over de VHF nog een praatje met de schipper van de Meander, een oude bekende en dan komt de sluis in zicht. Er liggen al tientallen jachten te wachten. We halen eerst nog even een kaartje bij de automaat in Holtenau. Bij het afstappen maakt Rinske een schuiver op de spekgladde steiger en breekt bijna een been. Nadat ze weer is bijgekomen mengen we ons in de zwerm wachtende jachten. Twee vrachtschepen liggen al in de sluis en als de jachten aan beurt zijn volgt een ware stormloop met de onvermijdelijke chaos tot gevolg. We blijven maar wat in de achterhoede hangen en kunnen uiteindelijk langs de hele stoet tot bijna voor in de sluis doorvaren. Om de verhitte gemoederen wat te kalmeren speel ik maar even wat vrolijke deuntjes op de harmonica. Het is inmiddels vies, regenachtig weer geworden als we om 13:15 uur de sluis weer uitvaren. We hebben ondertussen het plan opgevat om niet het hele Noord-Oostzeekanaal de doen, maar af te slaan naar de Eider. Om 19:45 uur bereiken we het Gieselaukanaal, 40 km voor Brunsbüttel en vinden een plekje voor de sluis. Wat een rust hier! Er liggen nog zo’n 15 andere schepen die een plekje voor de nacht hebben opgezocht.

Inderdaad: tegen zessen klopt de buurman op het dek. Slaapdronken dus maar weer losgegooid. Maar het gaat allemaal vlot en daarna kunnen we tot 10 uur slapen. Natuurlijk moeten de voorraden aan boord ook even worden aanvuld. In de middag gaan we er nog eens tussenuit om water te tanken aan de overkant van de haven maar dan zijn we er weer klaar voor. Het is heerlijk weer en we maken de traditionele rondgang over het Oberland. De Jan van Genten worden steeds talrijker en trekken zich helemaal niets meer van mensen aan. Ze scheren 10 cm over je hoofd als ze dat uitkomt. Daarna lekker uit eten in de Mocca Bar en dan zijn we weer klaar op Helgoland.

Om 3 uur op zaterdag 24 augustus ga ik weer ankerop en zeil op de genua (eindelijk weer eens wind mee) over het wantij. Rinske mag blijven slapen. Dan gaat het grootzeil er ook bij en met uitgeboomde genua vliegen we door de Oostmeep, terwijl de zon prachtig opkomt. Het is extreem laag water en het lukt maar net om met opgetrokken kiel en roer de Riepel te passeren. Om 7:20 uur leggen we aan op ons eigen plekje en ga ik nog even een uurtje slaap inhalen. Dan voor de laatste keer overboord om te zwemmen en de vakantie zit er weer op.